Análise
da marcha/s Rodear o Congreso
(puntos
de vista con documentación para incorporar aos blogs)
¿Qué
pasou en Madrid o 25/09/12?
O
feito máis relevante desde o punto de vista informativos foi a
concentración dun número indeterminado pero elevado de cidadáns
nos arredores do Congreso para reclamar un cambio de rumbo na
política.
A
noticia nas versións de mañá, tarde e noite na web de 'El Mundo'
¿Qué
papel xogou a policía?
Hai
versións e opinións, pero hai unha maioría crítica coa
intervención policial. Segundo as testemuñas, e mesmo segundo o que
se puido ver nas imaxes de televisión, houbo un exceso de violencia
para reprimir unha protesta que rematou con cargas, 64 feridos e 35
detidos, cifras nas que coinciden as fontes oficiais cos voceiros das
organizacións convocantes.
Dúas
visións:
¿Qué
papel xogaron os manifestantes?
Circulan
tamén versións e opinións. Había miles de persoas dispostas a
exercer pacificamente o seu dereito de manifestación. Non se pode
pechar os ollos e dicir que eran todos os presentes. ¿Que había
tamén grupos minoritarios dispostos a provocar á Policía? Si,
seguro que si. Pero a misión de unha Policía democrática e
profesional sería actuar contra os integrantes deses grupos se hai
motivo, e no cargar indiscriminadamente, que é o que se fixo. A
propia intervención policial disparou a indignación e provocou
reaccións violentas, mesmo de carácter defensivo.
¿Cantos
diputados asistían ao pleno?
As
forzas parlamentarias quixeron dar imaxe de normalidade e celebraron
o pleno segundo estaba previsto, pero a asistencia de deputados e
deputadas foi moi escasa: 50 presentes nunha cámara formada por un total de 350
parlamentarios (
http://politica.elpais.com/politica/2012/09/25/actualidad/1348602065_617703.html
).
Qué
pasou no pleno do Congreso?
Por
qué foi a concentración?
A
explicación amable podería ser a de denunciar o 'secuestro' da
democracia e facer ver ao Goberno que é o momento de marchar. A
xustificación dos convocantes é bastante máis contundente. Nas
súas propias palabras (http://plataformaenpie.wordpress.com/25s/):
“Bajo
el nombre “Ocupa el Congreso”, entendiéndolo como la ocupación
simbólica del espacio de decisión sobre nuestro presente y nuestro
futuro, convocamos a la ciudadanía de toda España el día 25 de
Septiembre de 2012 a manifestarse rodeando el Congreso de forma
indefinida hasta conseguir la dimisión del gobierno actual, la
disolución de las Cortes y de la Jefatura del Estado y la apertura
de un proceso de transición hacia un nuevo modelo de organización
política, social y económica, haciendo de éste, el llamamiento de
unión de todas las luchas por una sociedad más justa y
democrática”.
Case
nada.
Quen
chamou á concentración?
Os
medios de comunicación tenden a simplificar para facer máis doada a
explicación e a comprensión, pero ás veces o que se consegue é
caricaturizar a realidade. Temos un exemplo na identificación de
quen estivo detrás da concentración do 25 de setembro. A versión
'light' podemos atopala
no xornal
'Público', que sinala
(http://www.publico.es/espana/442849/todo-listo-para-rodear-el-congreso-el-25-s-pese-a-la-estrategia-del-miedo-del-gobierno)
que a protesta estivo promovida pola coordinadora do 25-S, na que
confluiron o 15-M e a plataforma ¡En Pie!, con integrantes máis
próximos a partidos de esquerda como IU ou organizacións sindicais
como o SAT de Sánchez Gordillo. Vese pluralidade e podemos
conformarnos coa descripción, pero a realidade é moito máis
complexa. É bastante máis certera -e complicada- esta outra
explicación do xornal 'El País'
(http://politica.elpais.com/politica/2012/09/26/actualidad/1348688005_010502.html):
“El
origen de la plataforma que llamó a rodear el martes el Congreso y
logró mobilizar a miles de personas poco tiene que ver con la
amalgama de colectivos que apoyan hoy la organización, y con todos
los que acudieron a manifestarse en la plaza de Neptuno. Tres
mujeres, tres madres que se conocieron en el 15-M aseguran que
idearon una noche de junio conversando por chat la acción que acabó
con 64 heridos y 35 detenidos. “Lo de ocupar [Ocupa
el Congreso
es el nombre de la iniciativa] era en sentido figurado, nunca
quisimos tomar o secuestrar el Parlamento”, asegura Rosana, de 43
años, una de ellas. “Queríamos ir un paso más allá del 15-M”,
relata. Ese mes crearon un evento en Facebook. “Al día siguiente
teníamos 10.000 adhesiones”. Después formaron la Plataforma ¡En
Pie! en la que ahora hay unas 40 personas, entre las que están
también conocidos activistas antidesahucios como Chema Ruiz, de la
Plataforma de Afectados por la Hipoteca. La Coordinadora 25-S, en
esencia 15-M, llegó después para redefinir y suavizar la acción. Y
un mosaico de asociaciones de extrema izquierda se unieron: el 25-S
es así un batiburrillo casi imposible de etiquetar.”
Para
ter unha idea do que hai detrás da convocatoria, é imprescindible
ir ás fontes orixinais:
http://plataformaenpie.wordpress.com/adhesiones/
Onde
vistedes as noticias?
Eu
son consumidor voraz de información. Fixen un seguemento en directo
da concentración pola web de 'El País', que ofrecía sinal de
televisión servida pola axencia Live!, ademais de recoller
comentarios polo Twitter. Mirei tamén o informativo da tarde de 'la
Sexta', o seu contraste no informativo de 'La 1' de TVE e na canle
'24 horas', escoitei as noticias de a SER, consultei os despachos das
axencias EFE e Europa Press, e ao día seguinte cotexei a mesma
información en distintos medios ('La Voz de Galicia', 'Faro de Vigo'
'El Correo Gallego', 'El País', 'El Mundo', 'ABC', 'La Vanguardia',
'Público' (dixital)..... que me lembre.
Cómo
valorades esa información recibida?
Penso
que a pluralidade de voces, versións e opinións é a única vía
para ter unha información completa e contrastada. Neste, e noutros
casos. Iso só pode conseguirse mirando/escoitando/lendo medios de
distinta orientación. A iniciativa de rodear o Congreso tivo unha
cobertura moi ampla, e penso que a información foi moi aceptable
(partindo sempre da base da necesidade de pluralidade nos puntos de
vista).
Qué
lle faltaba a esa información?
Se
hai que poñer algunha chata, eu botei en falta boas crónicas de
ambiente, de xornalistas que se infiltraran (por dicilo dalgún
xeito) entre as persoas que participaban na protesta e describira ben
o que pasou. Sen paixóns, sen tomar partido por uns e outros. Isto
axudaría a ter unha visión máis completa. Chamoume a atención o
perfectamente identificados que ían os fotógrafos e camarógrafos
de TV, con petos que podería ver un cego. Nas imaxes da televisión
podía distinguirse tamén o grupo de xornalistas. Eu creo que hai
que abandonar os miradoiros e mesmo a renunciar á seguridade que dá
a Policía, malia todo o visto, e ver as cousas desde o punto de
vista dos protagonistas: os manifestantes.
Qué
consecuencias ou qué lectura se pode facer ou entresacamos da
concentración / manifestacións?
Eu
creo que esta cuestión se pode resumir dun xeito moi telegráfico:
foi un termómetro que mostrou a temperatura da irritación da
cidadanía contra o Goberno.
¿Qué
outras preguntas habería que facerse?
-De
quen partiron exactamente as ordes de intervención da Policía? Que
ordes tiñan os axentes antidisturbios?
-Se
os límites da violencia do Estado están ben marcados, ou hai cancha
libre para aporrear e maltratar xente.
-Que
merma sufriu a imaxe da Policía con actuacións nalgúns casos
desmedidas.
-Se
quen manda na Policía (e hai que mirar a cargos políticos) se gaba
hoxe de afogar os anceios reivindicativos da xente.
-Se
o 25-S marcou o comezo do camiño de protestas cada vez máis
iracundas que están a seguir en Grecia. Por certo, con escasos
resultados.
-Se
a clase política é invulnerable ás demandas dos cidadáns que din
representar.
